Öfke sırasında beynimizde çeşitli biyokimyasal ve nörolojik değişiklikler meydana gelir. Bu değişiklikler, öfkenin fizyolojik ve duygusal yönlerini yöneten çeşitli beyin bölgelerini içerir.

Amigdala Aktivasyonu: Öfke sırasında amigdala genellikle daha fazla aktive olur. Bu aktivasyon tehdit algılandığında ve öfke duygusu ortaya çıktığında gerçekleşir.
Hipotalamus ve Hipofiz Aktivitesi: Hipotalamus ve hipofiz bezleri stres durumlarında ve öfke anlarında önemli rol oynar. Bu bezler, stres hormonu olarak bilinen kortizol ve adrenalin gibi hormonların salınımını artırarak vücutta bir dizi fizyolojik tepkiye neden olur.
Prefrontal Korteks İnhibisyonu: Prefrontal korteks düşünme, planlama ve kontrol gibi üst düzey bilişsel işlevleri düzenler. Ancak öfke sırasında bu bölge bazen inhibe edilebilir. Bu, öfke anında düşünce süreçlerinin ve kontrolünün azalmasına neden olabilir.
Serotonin Düzeyinde Değişiklikler: Serotonin, duygudurum ve duygusal düzenleme ile ilişkilidir. Öfke sırasında serotonin düzeylerinde değişiklikler meydana gelebilir, bu da öfkenin yoğunluğunu etkileyebilir.
Dopamin Salınımı: Dopamin ödül ve motivasyonla ilişkilendirilen bir nörotransmitterdir. Öfke sırasında dopamin salınımında artış yaşanabilir, bu da öfkenin bir tür motivasyonel yanıt olarak düşünülmesine katkıda bulunabilir.