Özgüven kavramı aslında çocukluktan itibaren hissedilmeye başlanabilir. Ebeveynlerin, ‘Çocuktur, anlamaz.’ bakış açısı yerine ‘;Boyu daha küçük birey.’ bakış açısı ve bunun getirdiği saygı ile çocuklarıyla iletişim halinde olmaları, bu duygunun gelişmesinde kilit rol oynamaktadır.

Ebeveynlerin dikkat etmesi gereken bir diğer önemli nokta da çocukları üzülmesin diye onların her istediklerini yapmanın özgüven ile karıştırmamak olacaktır.
Çocukların her istediğini yapmak, hayatta karşılaştıkları zorluklar ile onların yerine mücadele etmek, çocuklara yapılabilecek en büyük kötülüklerdendir.
Bir çocuk karşısına çıkan deneyimler ile baş etmeye çabaladıkça mücadele edebilir hissedecektir. Bu hissiyat ise bu yolda ona oldukça destek olacaktır.

Ayrıca aileler de, çocukları ile iletişim kurarken önemli bir odak noktası belirlemelidir. Bu odak noktası da çocuklarının performanslarını iyi-kötü eleştirmek yerine onların emeklerine odaklanarak çabalarını desteklemek olacaktır. Sadece iyi-kötü bir sonuç karşısında dikkat çeken çocuk özgüven duygusundan uzak, kaygı duygusuna yakın çocuk olacaktır.
Aksine, emeği görülen ve sonuçtan bağımsız çabalaması desteklenen çocuk yeni durumlar ile karşılaşmaya istekli olacaktır.

Yine de tüm bunları yapmamıza rağmen çocuğum oldukça özgüvensiz diye düşünüyorsanız bir uzmandan destek almanızda fayda olacaktır. Yaş grubuna göre oyun terapisi, bilişsel davranışçı terapi gibi teknikler ile bu durumla çalışılabilmekte ve güzel sonuçlar elde edilebilmektedir.