Çocuk büyürken içinden gelen dürtülerle hareket eder. Çocuk oyun oynamak, atlamak, zıplamak ister. Okul ise kuralların varlığıyla bilinen bir yerdir. Orada dürtülerle hareket edemez. Sorunuz şöyle olacak tahminen; Peki ama ne yapacağız? Tam olarak ebeveyne düşen görev nedir?

Çocuğa;

*İsteklerini ertelemeyi öğretmek,

*Küçük sorumluluklar vermek,

*Hayatını kolaylaştırmamak!

Örnek üzerinden; misafirliktesiniz ve çocuğunuz çikolata diye ağlıyor. Yapmanız gereken şuan buna müsait olmadığınız ancak çıkışta alabileceğiniz bunun için sabretmesi gerektiğini söylemenizdir.

Küçük sorumluluklar; oyuncaklarının kendine ait olduğunu dağıttığında kendisinin toplaması gerektiğini, odasının düzeninin yine kendisine ait olduğu söyler ve sorumluluğu takip ederseniz olumlu bir sonuç alırsınız.

Bizim hayatımız zordu, çocuğum zorluk yaşamasın!! diyen bir ebeveynseniz üzgünüm en baştan kaybettiniz. Çocuk hayatını idame etmeyi öğrenmelidir. 6 yaşına gelmiş bir çocuğa hala anne yemek yediriyorsa, hala yanında yatırıyorsa, her şeyine müdahale ediyorsa, özgürlük alanı oluşturmuyorsa üzgünüm ama bu çocuk yetişkinlikte bağımlı bir kimlik sahibi olacaktır. Sürekli başkalarından yardım bekleyen, kendi başına karar veremeyen, üniversiteye gidip bir hafta dayanamayıp geri gelen bireyler yetiştireceksiniz. Hiçbir anne babanın amacı eminim ki bu şekilde değil ama bu sürecin sonucu hayatı kolaylaştırmaya çalışırken geleceği zorlandırmak!!