0-6 yaş arası gelişim ve eğitim problemleri ile ilgileniyorum.Anne Baba eğitim destek çalışmaları yapıyorum.Engelli çocuğa sahip ailelere destek programları hazırlıyorum.
Psk.İlknur ÖZER'in Özgeçmişi
ilk orta ve lise eğitimimi Kdz.Ereğli TED Kolejinde tamamladım.ODTÜ Psikoloji bölümünü bitirdim.Meslek hayatımda ilk profesyonel çalışmalarımı Çukurova Holding bünyesinde başladım.Daha sonra Bodrum Sağlık Vakfı Engelli Çocuklar rehabilitasyon merkezinde koordinatör psikolog olarak çalıştım.1998 yılından beride özel bir sağlık kuruluşunda psikolg-danışman olarak çalışıyorum.Yıl içinde bir çok kamu ve özel sektör çalışanlarına iletişim konusunda seminer veriyorum.Aile mahkemelerined bilirkişi olarak psikolojik destek çalışmalarında bulunuyorum.
Tavsiye ve Teşekkürler
Sedef
► Profesyonel Hizmet Alan Danışan
23.Ekim.2008
TavsiyeNo: 16345
Onu bebeğimi ilk kucağıma aldıgımda anneliik duygusunu tattıgımda sadece bi yardım derneğinin üyesi olarak tanımıstım.o zaman bile yüzüne baktıgımda ne kadar güzel gülüyor insana pozitif enerji veriyor tam dert dinleyecek insan tipi demıstım kendı kendıme.kendısıyle tanısıklıgımız ozaman kısacık olmuştu.ama sonra aynı yardım derneğinin bir kokteylinde karsılasmıstık onunla.yine sıcacık bir gülümseme ve yine etrafa gülücük saçan o bir çift göz vardı.
daha sonraları hiç görmemiştim onu.taki kötü bi bunalım geçirinceye kadar....
ona gidiceğimizi bilmiyordum.herzamanki bol bol sakinleştirici yazan bır psikiyatriye gidiceğimi sanıyordum.ama düşündüğümün aksine sıcak bakısların yanına gelmiştik.ama ben o anki ruh halimle sanki onla dalga geçiyor gibiydim.çünkü utanıyordum ondan.bana çok faydası olmustu.çünkü bol bol uyutan haplar vermiyodu.hastaneye yatırmayı düşünmüyordu.enazından benim şizofren olmadıgımı bana kanıtlamıstı.buda beni içten içe mutlu ediyordu.ona sonraları gitmedim gitmek istemedim.çünkü artık kendı kendıme yardım etmek istiyordum.ama her zamanki yine tam bir fiyasko yasamıstım.
tekrar randevu almıştık o sıcacık bakıslardan.gittiğimde onu görünce şok olmuştum.çünkü o sıcacık bakışları yerini kaygıya bırakmıştı.acaba bu benim içinmiydi..?
Neyse..çıkıp gitmek istemiştim.ama iş işten geçmişti.çünkü odaya geçmiştik bile.konuşmaya başlamıstık.konuştuklarımızı aynen aktarıyorum size:
kendini önemli buluyormusun sedef?
hayır
neden peki?
işime gelmiyor
kendıne kızının gözüyle bakarmısın bir nasıl önemlisin onun için.
(evet haklıydı ben kızım için önemliydim.ozaman ben önemli bir insanım diyebilirdim.)
sedef ben psikiyatrist değilim sana ilaç vereyim.ama sana ilaç gibi birşey vericem.sabah öğle akşam ne zaman istersen aç veya tok karnına hiç farketmez.ortam bağırmaya nekadar müsaitse okadar 'ben önemliyim' diye bağır...
evet en güzel ilaçtı bu.
Şimdi ben size seslenıyorum böyle birinden nasıl yardım almazsınız..!
TavsiyeEdiyorum.com Editörlerinin Notu :Soyadı site editörleri tarafından kapatıldı.