Vakasız Vaka Uzmanlığı: Klinik Psikoloji Yüksek Lisansı (Eleştiriler ve Hatırlatmalar)
Bu yazıma bir dua ile başlamak istiyorum:
"Allah’ım! Bu ülkenin ruh sağlığını, bu alandaki tüm mesleki sorunları ilgili meslek örgütlerinin algı ve anlamlandırmalarından koru (amin)."
Bizim dernek var ya, hani şu alt tarafı ilkokul seviyesinde okuyup sormaktan, sonra da verilen cevapları alt alta -yine ilkokul matematiği düzeyinde bir işlemle- toplamaktan ibaret olan testler için bile yüksek lisans yahut özel sertifika şartı arayan dernek, hatırladınız değil mi! Yine evler eşenlik bir rapor hazırlamışlar, bakanlığın yasa hazırlama komisyonuna göndermişler! Göndermişler evet, bizzat götürememişler! Çok uzak ya (!), sanırım PTT yahut Kargo yoluyla ulaştırmışlar, Kızılay’dan Sıhhiye’ye ilgili yazıyı.
Bu raporda öyle vahim işgüzarlıklar, öyle yaman gariplikler var ki hangi birisini söyleyeyim ben. En ilgimi çekenlerden birisi şu:
“Alanda çalışanların hakları korunacakmış!” Ama bunlar (az falan da değil) belli bir eğitime tabi tutulacaklarmış, sonra da “ulusal” bir komisyon önünden geçerek bu haklarını alabileceklermiş. Bu nasıl bir hak koruma ise! Bu durumda kimse kimsenin hakkını mı korumuş oluyor yoksa birileri çok önceden zaten hak ettikleri haklarını bir kez daha hak ederek, yani “iki kere” hak ederek bizzat kendileri mi almış oluyorlar!
“İkincisi De Şu”
Alanda ne kadar çalışırsan çalış, bu alan neresi olursa olsun, bir hasta ve hastalık, teşhis ve tedavi ocağı olan hastaneler olsun isterse, mutlaka eğitimden ve o “kutsal” komisyonun önünden geçilmesi şartmış. Uygulamalı bir alanda, klinik psikoloji alanında ne kadar uygulama yaparsan yap, bir kıymeti harbiyesi yokmuş yani. Efendiler bunu en ufak bir yetkinlik kriter olarak kabul etmiyorlar.
Bu durumda ben de hayatında “on” hasta görmemiş, en son gördüğü “hasta” milattan önceki devirde kalmış kişilerin bir uygulama alanı olan “klinik psikoloji”de kendilerini otorite saymasını, dolayısı ile de önlerine çıkıp da yeterliliğimin sorgulanmasını kabul etmiyorum. Etmiyorum, çünkü, edemiyorum. Bunu bir “zul” addediyorum kendime. Birebir uygulamada 30 bini aşan, toplamda 50 bini bulan vaka tecrübeme, oradan buradan alıntı yapmadan, gözü kapalı 4 eser ile 200 makale ortaya koyan birikimime bakınca hazmedemiyorum bunu! Eğitime, belli kriterlere karşı olduğumdan değil; başkalarında eksik arayanların - bulanların önce kendilerine dönüp bakmamalarına, buradaki cüretkar tutuma, pervasız haksızlığa isyan ettiğim için!
Velev ki unvanı doçent değil isterse profesör olsun. Uygulamalı bir alanda uygulama yapmadan hoca olunmasındaki, birilerinin kerameti kendinden menkul bir biçimde kendilerini otorite sayıp komisyon kurmaya kalkmasındaki garabeti değil de yıllardır binlerce uygulama yapan bir uygulamacının uygulama yeterliliği sorgulanacaksa böyle düşünmek en tabii hakkım olsa gerek diye düşünüyorum! Yanılıyorsam da özür diliyorum.
“Klinik Yüksek Lisans Efsanesi”
Uygulama işinin uzmanlığı akademik ortamda değil, uygulama alanında yapılır. O yüzden bir hekim uygulamalı bir alan olan hastanelerde, klinik ortamda, hasta yoğunluğu içinde uzmanlaşır. Onların uzmanlığı lise öğrencisi havasındaki sınıflarda ders görerek değil; eğitim ve araştırma hastanelerinde, bizzat uygulama odaklı olarak yapılır ki doğrusu, olması gereken budur. Bu ortamda belli bir vaka zenginliği ile yeterli süreyi tamamlayan sonunda uzman olur. Oysa bizim alanda bu yeterlilik dediğim gibi doğru düzgün hasta görmeden sınıf - ders bazlı, masa başı yürütülen bir eğitimle verilir. Hasta görmemişler hastalığı, hiç tedavi etmemişler tedaviyi anlatır. Bunu gören ve hocalarına bakarak yeterli oldukları zannına kapılan “Terapi / Tedavi Gördürülmemişler” de kısa sürede yetkin uzman / terapist olduklarının havasıyla dolarlar. Sonra da alana çıkan bu “vakasız vaka uzmanları” yumurta kabuğunu beğenmemiş misali onu, bunu beğenmemeye başlarlar.
“Hazır Olun, Doktora Şartı Gelebilir!”
Yine bizimkiler döktürmüşler. “…Ve/veya doktora” demişler. Yani alanda uygulama yapabilmek için yüksek lisans yahut doktora arasındaki seçimi bakanlığa bırakmışlar. Acaba, “Terapi yapabilmek, yani psikoloji bilimindeki bilgi ve tekniklerle konuşarak yardımcı olmaya çalışmak” için doktoradan bahsedenler çok daha kompleks, çok daha riskli olan medikal tedavi için en az bir “profesörlük” şartı da arıyorlar mı?
Ya da bu alandaki fakülte bazlı bir pratisyenlik eğitimi ile bu işin yapılmasına, hele hele de 15 günlük kursla (bu süre, bize “ilkokul matematiği seviyesinde toplama yapmaya dayalı” bir zeka testi yeterliliği için şart koşulan eğitim süresiyle aynıdır) “aile hekimi” olunmasına da aynı aşkla karşı çıkıyorlar mı?
Aynı “yetkililer” lisans düzeyinde psikoloji eğitimi almadan, yüksek lisansını hangi şartlarda ve nereden aldıkları malum olan belli kişilerin “klinik psikolog” unvanı almasına (4 yıla burun kıvıranların işlerine gelince sadece 2 yılı bile bakın nasıl da beğeniyorlar) niçin “çıt” çıkarmıyorlar? Bu “yetkililer” herhangi bir üniversite mezununun, mesela makine mühendisinin vs. 4 -5 yıllık bir üst / dal eğitimi alarak kardiyolojide uzmanlaşabilmelerini, kardiyolog, nörolog vb. unvanlar alabilmelerini, uzman hekim olabilmelerini de savunuyorlar mı acaba?
Fizyolojisiz, Anotomisiz hekimlik, yani tedavi olmuyor da psikolojisiz psikologluk, terapistlik nasıl olabiliyor?
Her kademe emniyet müdürlüğüne alandan yetişilerek gelinir, akademik eğitimle değil. Ülke savunmasının emanet edildiği koca ordu komutanlıklarına bile… En hayati kararların alındığı Danıştay, Yargıtay gibi üst mahkeme üyeliklerine de. Uzman öğretmen, hatta doktor dahi böyle olunur. Ama bu şekilde uzman psikolog olunamaz. Mutlaka derneğin “vakasız vaka uzmanı” hocalarının paralı kurslarından geçilmesi şarttır. Hatta Porteus Labirentleri, “Kent EGY” adındaki 5 - 10 soruluk testler için bile!
Hatta üniversitede en az 1 dönem (tam 4 ay) görüşme dersi alırsın, alanda biriyle oturup görüşme yeterliliğin bile olmaz. Yine de 10 - 15 saatlik bahar - güz kurslarına katılman şarttır (Para verince 1 dönemde verilemeyen 10 satte kolayca verilir nedense.) Yine ena z 1 dönem Farmakoloji okursun; mümkün değil, sayılmaz. 1 yıl, hatta 2 yıl terapi eğitimi görürsün; uygulamak şöyle dursun; ağzına bile alamazsın. Psikoloji değil mübarek elit bir din sanki! İçindekiler de sadece rahiplerin dokunabildiği kutsal kaseler.
Ayıptır, ayıp. Bu kadar küçük düşmemek, düşürmemek lazım!
Bu ülke kimlere kalmış böyle yarabbi!
Birileri bizle dalga mı geçiyor? Lütfen birileri bana bunların tümüyle şaka olduğunu söylesin!
Bizler bu kadar safız da ondan mı oluyor bütün bunlar?
Birileri “bunlara gerçekten inanıyorlarsa şayet” kendi akıllarına; yok inanmıyorlar ama bizleri inandırmaya çalışıyorlarsa da “bizlerin akıllarına” hakaret etmeyi artık bırakmalılardır!
Daha da komik, daha da acınası hale düşmeden!
Bunun için henüz vakit var!
Çünkü daha pek fazla kimse duymadı!
Psk. İzzet Güllü
"Allah’ım! Bu ülkenin ruh sağlığını, bu alandaki tüm mesleki sorunları ilgili meslek örgütlerinin algı ve anlamlandırmalarından koru (amin)."
Bizim dernek var ya, hani şu alt tarafı ilkokul seviyesinde okuyup sormaktan, sonra da verilen cevapları alt alta -yine ilkokul matematiği düzeyinde bir işlemle- toplamaktan ibaret olan testler için bile yüksek lisans yahut özel sertifika şartı arayan dernek, hatırladınız değil mi! Yine evler eşenlik bir rapor hazırlamışlar, bakanlığın yasa hazırlama komisyonuna göndermişler! Göndermişler evet, bizzat götürememişler! Çok uzak ya (!), sanırım PTT yahut Kargo yoluyla ulaştırmışlar, Kızılay’dan Sıhhiye’ye ilgili yazıyı.
Bu raporda öyle vahim işgüzarlıklar, öyle yaman gariplikler var ki hangi birisini söyleyeyim ben. En ilgimi çekenlerden birisi şu:
“Alanda çalışanların hakları korunacakmış!” Ama bunlar (az falan da değil) belli bir eğitime tabi tutulacaklarmış, sonra da “ulusal” bir komisyon önünden geçerek bu haklarını alabileceklermiş. Bu nasıl bir hak koruma ise! Bu durumda kimse kimsenin hakkını mı korumuş oluyor yoksa birileri çok önceden zaten hak ettikleri haklarını bir kez daha hak ederek, yani “iki kere” hak ederek bizzat kendileri mi almış oluyorlar!
“İkincisi De Şu”
Alanda ne kadar çalışırsan çalış, bu alan neresi olursa olsun, bir hasta ve hastalık, teşhis ve tedavi ocağı olan hastaneler olsun isterse, mutlaka eğitimden ve o “kutsal” komisyonun önünden geçilmesi şartmış. Uygulamalı bir alanda, klinik psikoloji alanında ne kadar uygulama yaparsan yap, bir kıymeti harbiyesi yokmuş yani. Efendiler bunu en ufak bir yetkinlik kriter olarak kabul etmiyorlar.
Bu durumda ben de hayatında “on” hasta görmemiş, en son gördüğü “hasta” milattan önceki devirde kalmış kişilerin bir uygulama alanı olan “klinik psikoloji”de kendilerini otorite saymasını, dolayısı ile de önlerine çıkıp da yeterliliğimin sorgulanmasını kabul etmiyorum. Etmiyorum, çünkü, edemiyorum. Bunu bir “zul” addediyorum kendime. Birebir uygulamada 30 bini aşan, toplamda 50 bini bulan vaka tecrübeme, oradan buradan alıntı yapmadan, gözü kapalı 4 eser ile 200 makale ortaya koyan birikimime bakınca hazmedemiyorum bunu! Eğitime, belli kriterlere karşı olduğumdan değil; başkalarında eksik arayanların - bulanların önce kendilerine dönüp bakmamalarına, buradaki cüretkar tutuma, pervasız haksızlığa isyan ettiğim için!
Velev ki unvanı doçent değil isterse profesör olsun. Uygulamalı bir alanda uygulama yapmadan hoca olunmasındaki, birilerinin kerameti kendinden menkul bir biçimde kendilerini otorite sayıp komisyon kurmaya kalkmasındaki garabeti değil de yıllardır binlerce uygulama yapan bir uygulamacının uygulama yeterliliği sorgulanacaksa böyle düşünmek en tabii hakkım olsa gerek diye düşünüyorum! Yanılıyorsam da özür diliyorum.
“Klinik Yüksek Lisans Efsanesi”
Uygulama işinin uzmanlığı akademik ortamda değil, uygulama alanında yapılır. O yüzden bir hekim uygulamalı bir alan olan hastanelerde, klinik ortamda, hasta yoğunluğu içinde uzmanlaşır. Onların uzmanlığı lise öğrencisi havasındaki sınıflarda ders görerek değil; eğitim ve araştırma hastanelerinde, bizzat uygulama odaklı olarak yapılır ki doğrusu, olması gereken budur. Bu ortamda belli bir vaka zenginliği ile yeterli süreyi tamamlayan sonunda uzman olur. Oysa bizim alanda bu yeterlilik dediğim gibi doğru düzgün hasta görmeden sınıf - ders bazlı, masa başı yürütülen bir eğitimle verilir. Hasta görmemişler hastalığı, hiç tedavi etmemişler tedaviyi anlatır. Bunu gören ve hocalarına bakarak yeterli oldukları zannına kapılan “Terapi / Tedavi Gördürülmemişler” de kısa sürede yetkin uzman / terapist olduklarının havasıyla dolarlar. Sonra da alana çıkan bu “vakasız vaka uzmanları” yumurta kabuğunu beğenmemiş misali onu, bunu beğenmemeye başlarlar.
“Hazır Olun, Doktora Şartı Gelebilir!”
Yine bizimkiler döktürmüşler. “…Ve/veya doktora” demişler. Yani alanda uygulama yapabilmek için yüksek lisans yahut doktora arasındaki seçimi bakanlığa bırakmışlar. Acaba, “Terapi yapabilmek, yani psikoloji bilimindeki bilgi ve tekniklerle konuşarak yardımcı olmaya çalışmak” için doktoradan bahsedenler çok daha kompleks, çok daha riskli olan medikal tedavi için en az bir “profesörlük” şartı da arıyorlar mı?
Ya da bu alandaki fakülte bazlı bir pratisyenlik eğitimi ile bu işin yapılmasına, hele hele de 15 günlük kursla (bu süre, bize “ilkokul matematiği seviyesinde toplama yapmaya dayalı” bir zeka testi yeterliliği için şart koşulan eğitim süresiyle aynıdır) “aile hekimi” olunmasına da aynı aşkla karşı çıkıyorlar mı?
Aynı “yetkililer” lisans düzeyinde psikoloji eğitimi almadan, yüksek lisansını hangi şartlarda ve nereden aldıkları malum olan belli kişilerin “klinik psikolog” unvanı almasına (4 yıla burun kıvıranların işlerine gelince sadece 2 yılı bile bakın nasıl da beğeniyorlar) niçin “çıt” çıkarmıyorlar? Bu “yetkililer” herhangi bir üniversite mezununun, mesela makine mühendisinin vs. 4 -5 yıllık bir üst / dal eğitimi alarak kardiyolojide uzmanlaşabilmelerini, kardiyolog, nörolog vb. unvanlar alabilmelerini, uzman hekim olabilmelerini de savunuyorlar mı acaba?
Fizyolojisiz, Anotomisiz hekimlik, yani tedavi olmuyor da psikolojisiz psikologluk, terapistlik nasıl olabiliyor?
Her kademe emniyet müdürlüğüne alandan yetişilerek gelinir, akademik eğitimle değil. Ülke savunmasının emanet edildiği koca ordu komutanlıklarına bile… En hayati kararların alındığı Danıştay, Yargıtay gibi üst mahkeme üyeliklerine de. Uzman öğretmen, hatta doktor dahi böyle olunur. Ama bu şekilde uzman psikolog olunamaz. Mutlaka derneğin “vakasız vaka uzmanı” hocalarının paralı kurslarından geçilmesi şarttır. Hatta Porteus Labirentleri, “Kent EGY” adındaki 5 - 10 soruluk testler için bile!
Hatta üniversitede en az 1 dönem (tam 4 ay) görüşme dersi alırsın, alanda biriyle oturup görüşme yeterliliğin bile olmaz. Yine de 10 - 15 saatlik bahar - güz kurslarına katılman şarttır (Para verince 1 dönemde verilemeyen 10 satte kolayca verilir nedense.) Yine ena z 1 dönem Farmakoloji okursun; mümkün değil, sayılmaz. 1 yıl, hatta 2 yıl terapi eğitimi görürsün; uygulamak şöyle dursun; ağzına bile alamazsın. Psikoloji değil mübarek elit bir din sanki! İçindekiler de sadece rahiplerin dokunabildiği kutsal kaseler.
Ayıptır, ayıp. Bu kadar küçük düşmemek, düşürmemek lazım!
Bu ülke kimlere kalmış böyle yarabbi!
Birileri bizle dalga mı geçiyor? Lütfen birileri bana bunların tümüyle şaka olduğunu söylesin!
Bizler bu kadar safız da ondan mı oluyor bütün bunlar?
Birileri “bunlara gerçekten inanıyorlarsa şayet” kendi akıllarına; yok inanmıyorlar ama bizleri inandırmaya çalışıyorlarsa da “bizlerin akıllarına” hakaret etmeyi artık bırakmalılardır!
Daha da komik, daha da acınası hale düşmeden!
Bunun için henüz vakit var!
Çünkü daha pek fazla kimse duymadı!
Psk. İzzet Güllü
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Vakasız Vaka Uzmanlığı: Klinik Psikoloji Yüksek Lisansı (Eleştiriler ve Hatırlatmalar)" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.İzzet GÜLLÜ'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.İzzet GÜLLÜ'nün izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
2 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
